• Ignacy Mielżyński
          • Patron szkoły

          • Linia życia - hr. Ignacy Mielżyński

            - Urodził się w Poznaniu lub w Chobienicach (źródła sprzecznie podają) 19 lutego 1871 roku, syn Karol Mielżyńskiego i Emilii z hr. Bnińskich z Samostrzela
            - Ukończył francuskie gimnazjum w Berlinie
            - Szkoła kadetów w Dreźnie w 1884r., ukończył w 1901r., w stopniu podporucznika
            - Przydział do Królewskich Saskich Huzarów Grossenhain
            - Studia Szkoły Wojennej w Nisie na Śląsku
            - Wyższa Szkoła Jazdy w Dreźnie
            - Szkoła Ekwitacji w Wiedniu
            - W 1897r. został przeniesiony do rezerwy i podejmuje studia rolniczo - agronomiczne na Uniwersytecie w Halle pod kierownictwem profesora Merckera
            - Praktykę agronomiczną przechodzi w Działyniu pod Gnieznem
            - W 1901r. poślubia Sewerynę z hr. Mielżyńskich, córka Józefa i Emilii
            - Dzięki związkowi wszedł w posiadanie majątku Iwno, w powiecie średzkim, gdzie osiadł na stałe
            - 1910r. odziedziczył po bracie Macieju dobra Chobienickie w powiecie wolsztyńskim
            - W Iwnie i Chobienicach zastał hodowlę koni półkrwi na wysokim poziomie po Karolu i Józefie
            - Hr. Ignacy doprowadza tę stadninę do szczytu rozkwitu sprzedając konie do Stadniny Państwowej, wojska di do Anglii. Bierze udział w wyścigach, biegach myśliwskich i dystansowych wygrywając 52 nagrody honorowe
            - Karierę wyścigów konnych rozpoczyna w 1891r. wygrał pierwszy wyścig "Schweres Jagdrennen in Knauthaim"
            - W 1916r. zakupuje hr. Ignacy stajnię pełnej krwi od Vicehr de Buisseret z Seneffe za 60 000 marek - początek stada pełnej krwi oraz stajni wyścigowej Iwno
            - W czasach zaborów Iwno słynęło z biegów myśliwskich, wyścigów oraz konkursów
            - Hr. Ignacy w Iwnie urządzał imprezy, w których brało udział do 150 uczestników
            - Hr. Ignacy utworzył pułk do którego wstąpili wszyscy uczestnicy biegów myśliwskich
            - W czasie wojny światowej hr. Ignacy walczy w mundurze oficera niemieckiego na froncie rosyjskim i francuskim
            - Ochotniczo wstępuje w szeregi powstańców wielkopolskich w 1918 - 1919r. Walczy w odcinku północnym - Łabiszyn, Dąbrówka, Tarkowo, Inowrocław. Przeniesiony na odcinek zachodni - zdobywa Zbąszyń
            - W październiku 1919r. został wysłany, jako dowódca oddziału na Górny Śląsk - udział w powstaniu śląskim, przydzielony do komisji granicznej pełni tam służbę aż do ostatecznego ustalenia zachodniej granicy państwa
            - W czasie wojny bolszewickiej formuje z własnych koni i funduszy 1-szy Pułk Wlkp. Jazdy Ochotniczej i na swoim koniu "Cyrusie" pod Brodnicą na Pomorzu stoczył zwycięską bitwę z przeważającymi siłami wroga
            - Z Pomorza na rozkaz Marszałka Piłsudziego rusza na obsadzenie Minska, dziennie pokonuje odcinek do 100km, osiąga cel i wysyła do Marszałka raport spełnionego rozkazu
            - Za czyny zostaje odznaczony orderem "Virtuti Militari" i "Krzyżem Walecznych"
            - Wiosną 1921r. pułk zostaje przeniesiony do garnizonu w Lesznie, otrzymuje nazwę 26 Pułku Ułanów Wlkp. a 19 grudnia 1921r. przechodzi do rezerwy
            - W czasie zaborów hr. Ignacy z narażeniem władzą niemieckim nosił sztandar narodowy zawsze wysoko, wykupuje, broniąc przed kolonizacją, majątki z rąk niemieckich
            - Swój majątek ziemski powiększał nie tylko obszarowo ale postwił go na wysokim poziomie
            - Spełniał też obowiązek obywatelski, należał do 18-stu Rad Nadzorczych, służąc wszędzie swym doświadczeniem i pomocą, jako przewodniczący "Rady im. Seweryna i Józefa Mielżyńskich" hojną dłonią rozdawał stypendia uczącej się niezamożnej młodzieży
            - Odznaczenia hr. Ignacego: Krzyż Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznym i Krzyżem Niepodległości, odznaczenia zagraniczne Komandorowie orderu Merite Agricole, saski Konig Albrechts Order mit Schwertea, order Księstwa Lippe
            - Zmarł 11 stycznia 1938r. w Poznaniu, pochowany w Iwnie w kaplicy grobowej przy kościele, 23 lata później pochowano jego żonę Sewerynę
            Linię życia opracował: Eugeniusz Konieczek

            Autor: Eugeniusz Konieczek